Naar elkaar omkijken spreekt niet vanzelf

Het zijn de woorden van Lars (25). Naast zijn baan als contentdesigner bij War Child, zet hij zich als vrijwilliger in voor meerdere organisaties die verbinding maken vergemakkelijken. Zo is hij sinds begin dit jaar actief voor de Utrechtse afdeling van De WachtVerzachter. “We ondersteunen mensen die op de wachtlijst voor psychische hulp staan. Ik maak af en toe een praatje of drink een kop koffie met iemand, heel laagdrempelig. Een luisterend oor bieden kan al heel helpend zijn.”

Rond zijn 18^e jaar worstelde Lars zelf ook met depressieve gevoelens en eenzaamheid. Inmiddels verkeert hij in de kracht van zijn leven en woont hij samen met zijn vriendin. Maar dat wil niet zeggen dat hij zich nooit eenzaam voelt. “Ik woon in Utrecht, maar heb hier niet gestudeerd. Vrienden maken gaat dan niet vanzelf, maar als je bijvoorbeeld op een zonnige dag door de stad loopt, lijkt iedereen wel iemand te hebben. Bij het zien van een vol terras kan ik een steek van eenzaamheid voelen.”

Als bestuurslid van Thirty030 wil hij Utrecht graag nog een stukje mooier maken. “Onze stadsambassadeurs doen dat op uiteenlopende manieren. Het kan gaan om een Babbelbank neerzetten in winkelcentrum Hoog Catharijne, een lezing organiseren over vriendschap of spritsen uitdelen met ‘gespreksstarters’ op de Dag van de Eenzaamheid. Maar het onderliggende thema is steeds verbinding.”

“Het Gelukscafé is een manier om uit je comfortzone te komen en kennis te maken met jongeren met allerlei achtergronden. Het Gelukscafé vind ik een mooie manier om je samen één stad te voelen.”

Alsof dat nog niet genoeg is, zit hij in de klankbordgroep van In je bol: een platform voor jongeren die vastlopen door stress, twijfels of somberheid. Lars stond aan de wieg van In je bol, dat uitgroeide tot een krachtenbundeling van meerdere organisaties. “Het online hulpaanbod is zo groot, dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Vanuit mijn eigen ervaring ben ik gaan zoeken wat mensen die niet lekker in hun vel zitten, maar nog wel assertief zijn, nodig hebben. Eén betrouwbare plek hebben waar je informatie kan krijgen is superbelangrijk om te kunnen starten met het terugvinden van zelfvertrouwen en veerkracht. We zijn een soort thuisarts.nl, waar ook een forum bij zit voor onderlinge contacten.”

Lars groeide op in Ommen. “Klein en conservatief, maar ook veilig. Aanbellen was nooit nodig, sterker nog: het was raar. Je kwam bij elkaar via de achterdeur die nooit op slot zat. Ik was op een gegeven moment toe aan de uitdagingen van een grote stad, Maar iedereen lijkt hier druk met zijn eigen leven, naar elkaar omkijken is niet vanzelfsprekend. Naarmate ik hier langer woon, begrijp ik steeds beter hoe bijzonder Ommen was.”

Voordat hij aan de slag ging bij War Child, werkte Lars bij de GeluksBV, een onderneming met als uitgangspunt: duurzaam werken aan het Bruto Nationaal Geluk. Sinds enige tijd is hij deelnemer aan het Gelukscafé. “Het is een manier om uit je comfortzone te komen en kennis te maken met jongeren met allerlei achtergronden. Het Gelukscafé vind ik een mooie manier om je samen één stad te voelen.”